ยุบวงไหมแม่นกน้อย ตอบแล้วข้างหลัง สูญเสียผู้ก่อตั้ง

[Prichas]

ภายหลังที่แวดวงหมอลำสูญเสีย บิดาหลอด ผัวของ แม่ นกน้อย อุไรพร ผู้ก่อตั้งวงดนตรีหมอลำมีชื่อเสียงเสียงอิสาน ในวัย 71 ปี ตอนวันที่ 12 ม.ย. ที่ผ่านมา ณ บ้านโคนงห้า บ้านพักเสียงอิสาน จังหวัดอุดรธานี หลังจากเจ็บป่วยหลายโรครุมเร้า

ปัจจุบัน "แม่นกน้อย" ได้ออกมาเปิดใจในรายการโต๊ะหนูแหม่ม กับโฆษกตัวแม่ หนูแหม่ม สุริวิภา ถึงการสูญเสียครั้งนี้ของภาควิชาเสียงอิสาน และวงจะไปต่อยังไง เดินหน้าหรือจะต้องหยุดเอาไว้เพียงเท่านี้ในวันที่ไม่มีเสาหลักแล้ว
เมื่อสูญเสียเสาหลัก วงจะยังไปต่อยังยังไง?

เวลานี้วงยังเดินอยู่ ถ้าพวกเรามีภารกิจพิเศษทราบว่าจะดูแลที่วง ซึ่งพวกเราก็กลับมาเล่นคอนเสิร์ตเหมือนเดิม ในความรู้สึกของเราหลังจากที่ห่างหายไปแวะเวียนเยี่ยมพ่อ ซึ่งบางคอนเสิร์ตก็มิได้ไป ยังไม่คุ้นชินกับเราแต่ของผู้ชมที่มองเรา แต่ว่าพวกเราก็รู้ว่าแววตาของเขาด้วยพลังเลื่อมใสที่มองดูพวกเรา ทุกคนก็เข้ามาให้กำลังใจภายหลังที่ออกไปหน้าเวที พวกเราก็รู้สึกเวิ้งว้างมากมายในวันที่ไม่มีป๊ะป๋า

อยู่ร่วมกันมากี่ปี?

ตลอด 48 ปีที่อยู่ร่วมกันมาก็เท่าอายุวงเสียงอิสาน

คุณพ่อป่วยไข้เป็นอะไร?

ก็ป่วยตามที่เราเห็นตามข่าวสาร เป็นมาเป็นเวลายาวนานมาก รวมทั้งล่าสุดโรคเบาหวานความดัน ซึ่งก็ดูแลตนเองหาหมอดังที่คุณหมอนัด แต่ว่าพ่อดื้อด้วยเหตุว่าหมอนัดไม่ค่อยจะไป แต่ยาที่คุณหมอให้มาเค้าก็จะแอบไว้รวมทั้งซื้อรับประทานเอง ไม่ยินยอมไปให้แพทย์ตรวจ แม้กระนั้นพอเพียงยาหมดก็เอายาตัวอย่างไปซื้อมากินเอง โดยไม่มีกลับไปเช็กสุขภาพตนเองว่าความดันคืออะไร โรคเบาหวานเป็นอย่างไร วันนั้นอาการที่เขาเป็นเราเริ่มจิตตกไม่ไหว แล้วทีนี้คือท้องเสียอย่างแรงไม่หาย แต่ว่าเขาก็ใจแข็งไม่อยากไปหา พวกเราก็ติดต่อทางโรงพยาบาลให้รถยนต์โรงพยาบาลมารับเค้าเลย แต่ท่านก็ยังซนไม่ยอมไปแบบเหนื่อย เค้าก็ยังพูดว่าคนใดกันแน่สั่ง ผมไม่ไปนะพ่อไม่ไปนะ ยังมาว่าแม่อีกคือเค้าใจแข็งสุดๆซึ่งแผลที่เท้าเนื้อก็เริ่มดำขึ้นมาเรื่อยๆและจากนั้นก็สังเกตว่ามันเปลี่ยนไปจากปกติ เขาก็ยังมาบอกว่าตัดก็ตัดที่บ้านได้ เป็นไม่อยากไปโรงหมอ

ท่านได้กำชับอะไรไหม?

คือท่านติดเชื้อในกระแสเลือด ติดเชื้อในปอด ช่วง 3 วันก่อนจากไปก็ยังคุยกันได้ ก็ยังเข้าใจ จะอ้อนเราตลอดไม่อยากให้เราไปการแสดงดนตรี
ตลอด 48 ปี เริ่มไปเจอกันได้ยังไง?

คราวก่อนท่านคือผู้ประกาศและพวกเราเป็นนักร้องก็ได้ทำงานด้วยกัน พวกเราก็มาจากศรีสะเกษมาตัวผู้เดียว ด้วยคำปรามาสว่าพวกเราจะไปได้ซักกี่น้ำ ซึ่งคุณพ่อก็พูดว่าช่างเถอะเดี๋ยวผมจะดูแลดูใจกันมา ซึ่งมาเป็นแผนกเสียงอิสานช่วงแรกก็ตั้งเป็นวงดนตรีของ นกน้อย อุไรพร ซึ่งเราก็มาเปลี่ยนแปลงตั้งวงหมอลำเล่นจนกระทั่งแจ้งเลย ซึ่งในขณะนั้นป๊ะป๋าก็วางหมากให้เรา แล้วพวกเราต้องเดินตามมาของเขา เนื่องจากพวกเราก็ทำอะไรไม่เป็นเลยพวกเราจำเป็นต้องฝึกหัดรำ เพื่อจะได้เป็นตัวเอกของวงเราถึงจะสามารถปกครองบุคคลอื่นได้ และการดำรงชีวิตก็กระเสือกกระสนตลอด กระทั่งม่าม้าของเรามายอดเยี่ยมท่านก็กล่าวว่าจ่ายยังไงหากไม่รอดจะเอาลูกของพวกเรากลับบ้านแล้วนะ ซึ่งพ่อก็กล่าวว่าผมต้องการมีทุนสักตั้งหนึ่ง และก็ในเวลานั้นเอานาไปเข้าธนาคารและได้มา 300,000 ได้มาเป็นทุนสำหรับในการสร้างแผนกเสียงอิสาน ซึ่งมีเสียงตอบรับที่ดี แม้กระนั้นปัญหาก็เยอะมากเช่นกัน เนื่องจากว่าพวกเราเป็นหัวหน้าผู้หญิง เซนส์ก็มีทุกครั้งมบางคนที่ไม่เปิดใจยอมรับพวกเราเนื่องจากพวกเราเป็นสตรี บางบุคคลคือเค้าไม่เอาเลยซึ่งพ่อก็ไม่ยุ่งเค้าก็บอกให้พวกเราเคลียร์เอง ถ้าหากคุณมีอดทนควรจะทำลงได้ยังไง ซึ่งเราก็แบ่งหน้าที่กันเลย

แม้กระนั้นก็พิสูจน์ตัวเองทำให้เสียงอิสานเป็นตำนานได้?

ที่ป๋าไม่ยินยอมขึ้นเวที เพราะเหตุว่าเค้าเป็นคนขวยเขินมากเค้าเกลียดออกสื่อแต่ว่าอาจจะเป็นไปได้ว่าจะมีบ้าง ซึ่งวันไหนที่ลูกในทีมมีปัญหา เขาก็ออกไปหน้าเวทีเพื่อเซอร์ไพรส์สำหรับเพื่อการขจัดปัญหา ซึ่งวันไหนที่บิดาขึ้นเป็นเป็นภาพที่หาดูยากมากมาย เด็กทุกคนก็จะกลัวป๋าด้วยเหตุว่าเขาเป็นคนเสียงดัง

วันนี้ที่ไม่มีคุณพ่อแล้วพวกเรารู้สึกอย่างไร?

ก็คิดว่าเคว้งคว้างมาก และไม่ต้องการใช้คำว่าพลาดเลย เพราะป๊ะป๋าไม่ได้อยากรักษาตัวเอง เพราะเหตุว่าท่านกลัวเป็นภาระของแม่ ซึ่งเราก็ไปบนที่ไหนก็ได้ให้ท่านบิดากลับมาแข็งแรงได้ แม้กระนั้นการที่จะบนเขาต้องทำรักษาเหมือนกัน พอเข้าวันที่ 5 เดือนเมษายน เขาก็ขอพวกเราว่าเสียงอิสานไม่มี นกน้อย อุไรพร มิได้นะ ควรมี ซึ่งเขาก็บอกให้เราไม่ให้ทิ้งวงเสียงอิสาน แล้วก็จะต้องสืบต่อให้ได้ด้วยหัวใจที่แข็งแรงเยอะขึ้นทุกๆวันๆ.

แม่นกน้อย
ขอบคุณข้อมูลจาก https://freelydays.com/13913/